to dusza każdego towarzystwa. Będzie rozmawiać z ludźmi, których nie zna, znajdować tematy, żeby wypełnić ciszę i wywołać śmiech. Po części wynika to z tego, że Chris najlepiej czuje się w tłumie, w centrum uwagi, otoczona publicznością. Gdyby Annie nie miała obok siebie Chris, byłaby bardziej poukładana, ale jej życie było by mniej kolorowe. Razem są jak dwie niesforne uczennice.

to dusza każdego towarzystwa. Będzie rozmawiać z ludźmi, których nie zna, znajdować tematy, żeby wypełnić ciszę i wywołać śmiech. Po części wynika to z tego, że Chris najlepiej czuje się w tłumie, w centrum uwagi, otoczona publicznością. Gdyby Annie nie miała obok siebie Chris, byłaby bardziej poukładana, ale jej życie było by mniej kolorowe. Razem są jak dwie niesforne uczennice.

nie stroni od intryg i wygłupów, ale w głębi duszy jest bardziej ugodowa i mniej konfrontacyjna niż Chris. Kiedy Chris zacznie się awanturować w restauracji, Annie będzie się starała wszystkich uspokoić i załagodzić sytuację. Ale przed świętością ratuje ją Chris,która potrafi z niej wydobyć cięty język i skłonność do psot, dzięki czemu Annie nie jest ani nudna, ani przesadnie słodka.

nie stroni od intryg i wygłupów, ale w głębi duszy jest bardziej ugodowa i mniej konfrontacyjna niż Chris. Kiedy Chris zacznie się awanturować w restauracji, Annie będzie się starała wszystkich uspokoić i załagodzić sytuację. Ale przed świętością ratuje ją Chris,która potrafi z niej wydobyć cięty język i skłonność do psot, dzięki czemu Annie nie jest ani nudna, ani przesadnie słodka.

Cora wyjechała na studia, a niedługo potem wróciła w ciąży, z podkulonym ogonem. Ma jednak za dużo wrodzonego hartu ducha, żeby dać się komukolwiek stłamsić. W tej talii jest dżokerem, ale nigdy nie odgrywa roli błazna. Kiedy żartuje, robi to z kamienną twarzą, wzbudzając śmiech u innych, ale rzadko u samej siebie. Jej relacja z synem przypomina raczej przyjaźń, jaka łączy Chris i Annie.

Jeśli Jessie jest twoją nauczycielką i zaskarbisz sobie jej sympatię, będziesz ją wspominać przez całe życie. Jeśli zajdziesz jej za skórę, będziesz tego żałować do końca swoich dni. Jessie kocha życie i nie zaprząta sobie głowy kosmetykami – jej eliksirem młodości jest odwaga. Uwielbia kolejki górskie. Jej mąż towarzyszy jej od bardzo dawna i rzadko bywa zaskoczony jej pomysłami. Jessie przykłada dużą wagę do poprawności językowej i nie waha się poprawiać straganiarzy, którzy robią błędy na swoich szyldach.

Jeśli Jessie jest twoją nauczycielką i zaskarbisz sobie jej sympatię, będziesz ją wspominać przez całe życie. Jeśli zajdziesz jej za skórę, będziesz tego żałować do końca swoich dni. Jessie kocha życie i nie zaprząta sobie głowy kosmetykami – jej eliksirem młodości jest odwaga. Uwielbia kolejki górskie. Jej mąż towarzyszy jej od bardzo dawna i rzadko bywa zaskoczony jej pomysłami. Jessie przykłada dużą wagę do poprawności językowej i nie waha się poprawiać straganiarzy, którzy robią błędy na swoich szyldach.

Sam fakt, że Celia jest członkinią Instytutu Kobiet jest największym sukcesem tej organizacji. Celia zawsze czuje się, jakby przywiało ją z innego świata – bo tak właśnie jest. Jako była stewardessa i osoba żyjąca pełną piersią nosi w sobie buntowniczość, która stawia ją w opozycji do banalnego materializmu reprezentowanego przez jej męża i jego kolegów od golfa. I dlatego się buntuje.

Podróż, jaką odbywa Ruth prowadzi od fałszywej pewności siebie osoby wykorzystywanej emocjonalnie do autentycznej pewności siebie kobiety, która dobrze czuje się we własnej skórze. Zawsze pomocna i uczynna, ale nie jest popychadłem. Chociaż jest prawą ręką Marie, z całego serca pragnie stać się chrząstką w kręgosłupie Instytutu Kobiet, dzięki której wszystko zawsze idzie płynnie i sprawnie. Sama też ma silny kręgosłup – gdyby była za miękka, nikt nie chciałby się z nią zadawać. Ale wszyscy chcą ją mieć obok siebie i stawać w jej obronie, ponieważ czują, że w Ruth kryje się coś więcej, nawet jeśli życie nie zawsze pozwala jej to pokazać. Okazuje się, że mają rację.

Podróż, jaką odbywa Ruth prowadzi od fałszywej pewności siebie osoby wykorzystywanej emocjonalnie do autentycznej pewności siebie kobiety, która dobrze czuje się we własnej skórze. Zawsze pomocna i uczynna, ale nie jest popychadłem. Chociaż jest prawą ręką Marie, z całego serca pragnie stać się chrząstką w kręgosłupie Instytutu Kobiet, dzięki której wszystko zawsze idzie płynnie i sprawnie. Sama też ma silny kręgosłup – gdyby była za miękka, nikt nie chciałby się z nią zadawać. Ale wszyscy chcą ją mieć obok siebie i stawać w jej obronie, ponieważ czują, że w Ruth kryje się coś więcej, nawet jeśli życie nie zawsze pozwala jej to pokazać. Okazuje się, że mają rację.

Marie stopniowo konstruowała obecną wersję „Marie” w ramach mechanizmu obronnego. Wybrała się do swojej krainy Oz – Cheshire – i przekonała się, że Oz jej nie chce. Wróciła sparzona. Instytut Kobiet jest jej największym osiągnięciem i sensem życia. Gdzieś pod powierzchnią nowej „Marie” istnieje mała cząstka dawnej Marie, która sama chętnie znalazłaby się w kalendarzu.